We nemen in ons op, als wachtenden. Toch sprangelen indrukken kabbelend als beekjes naar de vallei, die meestal traag maar onweerlegbaar volloopt...tenzij machtige rivieren het meer met de zeeën verbinden. Toch mag niet alles een functie krijgen vanuit het wachten. Het moet gewoon kunnen gebeuren. De bodem moet open kunnen opvangen, de poorten moeten openstaan en we kunnen helpen door de zeeverbindingen van verzanding te behoeden.